Quantu è granni lu cori di na matri
pari a Basilica du Vaticanu
cu tanti nicchie e altari
a ogni figghiu c’è nu
postu riservatu
u so cori
è commu na cassaforti
tutti i segreti teni ammucciati
chi i so figghi ci hannu cunfidatu
Na matri è commu u mantu
da Maronna
Chi teni
cunfurtati
ci ponnu addummannari a vita
idda cià dduna
li gioi di li figghi su li so gioi
li duluri su li so duluri
e se si putissi
tagghiarisi nu frazzu
pi’ fariccìlli passari,
su tagghiassi senza pinsari
A na matri tuttu si po dummannari
picchì d’ogni guaiu ciavi a suluzioni.
quannu idda sta cu i so f
igghi
riri e canta pa cuntintizza
ma quannu nun li viri è un gran
duluri
I figghi su pezzi da so carni
e se si staccunu lu strappu
è laceranti e sanguinanti
e a suffirenza è forti
assai…..
L’anima di na matri s’attacca
ai figghi
e mai si stacca mancu cu la morti
pirchì anchi di dassupra
li tieni survigliati
e se hannu bisognu
è subitu ‘primirata
pi falli sentiri
rincurati
e a so presenza dilicata è
commu un filu di ventu
in mezzu a li capiddi
chi ci fa
carizzi menzu a frunti janca
lu cori di na matri è ranni assai
che nessun metru lu po misurari
ed è accussì particolari che si
cunfunni
ca biddizza du Creatu!
(Cettina G.)